Interview ter gelegenheid van de presentatie van resultaten van onderzoek over Parkinson en bewegen.
Marjan, wat was jouw motivatie om te gaan (en te blijven) sporten?
Mijn motivatie ontstaat duidelijk door de Parkinson: bewegen is gezond, wist ik ook wel; maar praktiseren deed ik niet; ook de bevindingen uit onderzoek triggerden me wel; relatie bewegen-Parkinson werd steeds meer duidelijk: bewegen is bij Parkinson een “must”.
Ik wilde zo lang mogelijk fit blijven, achteruitgang uitstellen. En dat gevoel heb ik ook echt!
Ik zit al een jaar op dezelfde medicatie; ik voel me ontzettend goed; meer mensen zeggen na mijn reis naar India ook tegen mij dat ik opgeknapt ben, rustiger ben.
Dat ook de omgeving dat zegt, is een extra motivator om ermee door te gaan!
Maar ik vind het zelf ook echt lekker, dat is natuurlijk ook een belangrijke motivator!
Het is een way of life; ‘s morgens gelijk yoga beoefenen; meditatie lukt niet altijd maar de bewegingsoefeningen wel.
Marjan, we zien prachtige beelden van jou dat je zelfs op je hoofd staat! Dat ging vast niet direct heel gemakkelijk? Ervaarde je ook belemmeringen bij het starten met sporten?
Jazeker, met name de zoektocht naar de juiste sport.
Oorspronkelijk heb ik gevolleybald: ik heb ooit (voordat ik diagnose Parkinson had) geprobeerd dat weer op te pakken, maar dat lukte niet.
Achteraf weet ik dat het door de Parkinson kwam, doordat ik mijn handen niet meer kon coördineren kreeg ik de bal niet meer op de juiste plek terwijl ik altijd spelverdeler was geweest.
Vervolgens heb een sportschool geprobeerd: dat is ‘allround’ dus dat zal wel goed zijn dacht ik.
Maar ik had (en heb) veel weerstand tegen de sportschool; daar zijn mensen zo met uiterlijk en prestatie bezig; daar voel ik me echt minder lekker bij.
Dat komt ook wel een beetje door de Parkinson, ik had toch de gedachte: “dat kan ik allemaal niet meer”.
Sporten in de sportschool was het dus echt niet voor mij.
Een andere belemmering die ik bemerkte was in India: ik kreeg blessures doordat ik verder ging dan ik eigenlijk kon.
Ik zag dat anderen dat deden en dacht: dat kan ik ook wel.
Daar kwam toch wel acceptatie bij kijken: ik moest echt accepteren dat dingen minder goed gingen dan vroeger, of minder makkelijk in vergelijking met gezonde mensen.
Marjan, wat zou je de mensen die hier zitten, mee willen geven als boodschap of als advies?
In algemeen: al het bewegen is goed; ik loop ook met de hond; een stapje harder wandelen is ook goed.
Intensief sporten is bewonderenswaardig maar is niet het enige waar je profijt van kunt bemerken!
Hardlopen is niet de enige sport die goed is voor Parkinson. Met yoga kun je ook al vermindering van de klachten ervaren.